COLIAS

I.

COLIAS

apud Silvastrum Girald. in Speculo Ecclesiae l. 4. c. 18. Parasitus fuit, gulositate pariter et dicacitate famosissumus --- literatus tamen affatim, sed nec bene morigeratus, nec disciplims informatus, qui in papam et Curiam Romanam carmina samosa pluries et plurima, tam metrica, quam rhythmica, non minus impudenter, quam imprudenter, evomuit. Unde Goliardi quibusdam videntur dicti Breviloqui, busones, ioculatores; de quibus Coneilium Turon. seu Castelli Guntheri A. C. 1231. can. 21. Statuimus, quod Clerici Ribaldi, maxime qui Goliardi nuncupantur, per Episcopos et alios Ecclesiae Praelatos praecipiantur tonderi velradi, ita quod non remaneat in eis tonsura Clericalis. Certe de fanilia Goliae, tales vocantur, in Concilio Senonensi A. C. 923. sub Gualtero Archiep. can. 13. et versus ridiculos composuisse, dicuntur, apud Marth. Paris. A. C. 1229. Artem vero fuisse, innuitur c. 1. de Vita et Honest. Cleric. in Sexto: Clerici, qui Clericalis ordinis dignitati non modicum detrahentes, se ioculatores seu goliardos faciunt aut bufones, si per annum artem illam exercuempt: quae eadem habet Concil. Salzburgense A. C. 1310. can. 3. nisi quod Galiardi legit etc. Hinc Itali Gagliardo, Galli Gaillard, suum hausêre. Vide C. du Fresne Gloss. Macros Fratres Hierolex. Ioh. Selden. ad Fletam p. 524. Alios.

II.

COLIAS

promontorium vel litus Atticae in vico Phalereo, ubi et Venus Colias. Vide supra. Dionzsius Perieg. Taprobanem Coliada vocat:

Αἶψά γε Κωλιάδος μεγάλην ἐπὶ νῆσον ἵκοιο,

Μητέρα Ταπροβάνην Α᾿σιηγενέων ἐλεφάντων.

Vide sis illic Scholiasten.